19 januari 2020: Brabants Dagblad: opening Praktijk voor Levensvragen,

 

Interview HR-2020 beweging; maart 2018

Inspiratiemiddag mensgericht organiseren: “what’s in it for me?”Ontdek de waarde van Mensgericht Organiseren…

Iedereen die werkt is druk met de dingen die moeten. Werkinhoud, de eigen rol hierin en kijkend naar de toekomst. Want hoe ziet die toekomst er uit? Nergens anders dan in de zorgsector ligt er zoveel druk op noodzakelijke verandering. Op thema’s die iedereen wel herkent, waarvan iedereen ook weet dat het ánders zou moeten, maar hoe? Blijft iedereen zoekende in de tredmolen doorlopen of is het tijd om inspiratie op te doen voor een bestendiger toekomstbeeld? Want anders leren kijken, denken en doen, dat is iets wat grip biedt. Ook al is het misschien tot nu toe, om wat voor reden dan ook, nog niet gelukt om gewenste veranderingen door te zetten…..het kan écht anders. Iets dat geldt voor iedere (HR)/ zorg-medewerker en leidinggevende.

Blog 22 december 2017: 

2017! Volgens de astrologen een intens jaar, een jaar van veranderingen. Een jaar van terug naar de basis, van eigenaarschap nemen, samenwerken en samen sturen, gaan voor kwaliteit van zorg, vanuit iedere unieke talent.

Ik vond het een geweldig jaar! Het voelde alsof er constant zegels geslagen werden op echt mijn visie en idealen. Op verbindingen en verbanden leggen, een continu appel gedaan werd op vernieuwend denken en vrij handelen en vooral,

Vooral vanuit de inhoud, de basis, de passie, samen met jullie investeren, zodat we morgen en overmorgen nog steeds kwaliteit kunnen leve(re)n.

Een jaar waarin ik dankbaar ben voor hele mooie, lieve en bevlogen mensen dichtbij me. Sommigen lopen al jaren met me mee; anderen nieuw op mijn reis. Altijd op het juiste moment, op de juiste plaats, met de juiste woorden of blik.

Halverwege 2017 schreef ik dat ik de wereld zag als een grote bol met duizenden kansen. En dat ook ik keuzes moest maken om gelukkig, vitaal en duurzaam inzetbaar te blijven. Kiezen voor wat werkelijk mijn aandacht en toewijding krijgt. En dat dat, ook bij mij, moed vraagt, met kans op leren en te falen.

Beide heb ik mogen ervaren. Ik heb veel en diep mogen leren, vooral op de werkvloer, tijdens mijn werkzaamheden en in mijn privéleven. Daarnaast heb ik ook heerlijk mogen falen, en door reflectie daarvan weer mogen leren.

Nu tijd om hierbij stil te staan, letterlijk tegen de kerstboom aan te gaan zitten, eten met mensen die dichtbij me staan, onderduiken met een boek, 2017 uitdansen en 2018 weer in.

2018: een jaar vol met beloften. Ik zie er met nieuwsgierigheid naar uit. Heerlijk een nog onbeschreven jaar

                                                                                Ik wens iedereen een mooie warme tijd, en vooral de goede ervaringen in 2018.

Blog 25 september 2017:

Anders kijken, anders denken, anders doen!

Mijn vorige blog sloot ik af met:

– Kiezen voor een toegewijd JA!……ik zie uit naar de bloemen in zomer- en herfstkleuren! –

De bloemen in de (na)zomer waren prachtig. Ik heb mezelf een prachtig veldboeket gegeven. Door JA te zeggen tegen mijn persoonlijke omwenteling door anders te kijken, anders te denken, anders te doen.

En laat dat ook de aanpak zijn van de HR2020 beweging :  mijn vierde  Samen-Wijs opdracht als procesbegeleider waar ik vanaf september JA op heb gezegd.

Vanaf dag 1 van onze interne HR2020 expeditie (i-cademy / ervaringsleren) voel ik me trots dat ik bij deze beweging hoor. Vooral omdat de visie past bij mijn eigen kijk op de steeds veranderende wereld, waarin ik-wij ons bevinden en waarin menskracht cruciaal is. Ook de ideeën zoals:  ervaringsleren, bewustwording, verbinden mens- organisatie-omgeving, eigen keuzevrijheid en persoonlijke ontwikkeling passen bij mij.

Mijn mensgerichte ontwikkeling / persoonlijk leiderschap gaat tijdens de i-cademy, zoals bij alle deelnemers aan een expeditie, niet vanzelf. Ook ik ga  door de U (theorie U) heen en passeer door anders kijken mijn oordelen en angsten. Ook ik ga door de chaos heen, transformeer oude intenties en denkrichtingen om uiteindelijk duurzaam ander gedrag te laten zien. Naast de i-cademy kwamen hiertoe deze zomer, meerdere hulpbronnen op mijn weg.  De meest indrukwekkende waren:

1. Het boek TOPinspiratie met hierin levenslessen van een bergbeklimster in mijn favoriete land Nepal. De schrijfster zegt: bij expeditie-klimmen zijn tussenstappen essentieel. Lichaam en geest langzaam laten wennen is een voorwaarde om je top te halen. Telkens op en neer de berg beklimmen en per klimronde een stapje hoger. De top lijkt vanaf de start nog surrealistisch. Het opdelen in kleine stapjes is motiverend en geeft de mogelijkheid, per tussenstation stilstaan, doorkijken en succes vieren.
2. Op mijn eerste tussenstation had ik de ontmoeting met het wijze paard Pjotr (symbiosecoaching). Ik mocht in het midden van de wei van Pjotr gaan zitten. Ik voelde vertrouwen en ook behoefte aan beweging. Pjotr oordeelde niet, deed zijn ding…. En spiegelde mij in mijn patronen. Oude patronen die tijdens mijn vorige tochten helpend waren, maar die ik nu anders mag bekijken en daarbij bewust leren anders te gaan doen. Pjotr gaf mijn actiemodus, enthousiasme, rusteloosheid, het vooruitlopen op de troepen, mijn pionieren, bezieling en het met veel dingen tegelijk bezig zijn en niet alles zelf afmaken, haarfijn aan.

Ook hoorde ik mijn vader: doe je best, maak voort…. Terwijl ik het lijntje met Pjotr al losliet, gaf Pjotr mij zijn tools:  zet het goede anders in, gas terug, energie verdelen en vooral in verbinding blijven met mijn authentieke zelf én met de ander!

Vol overgave ga ik verder op deze boeiende weg naar de top, en geniet van vier Samen-Wijs opdrachten,  waar samenwerking en ontwikkeling, omwille van de kwaliteit voor de klant centraal staan.

Ook ga ik genieten van het volgende seizoen: de herfst. De herfst die symbool staat voor loslaten van datgene wat niet meer nodig is als voeding voor een positieve ontwikkeling

De herfst van anders kijken, anders denken, en vooral, dank aan Pjotr,  anders doen!

———————————————————————————————————————

 

Blog 22 juni 2017                                                                                    Ondernemen als een expeditie; niet alleen weggelegd voor ZZP’rs!

Eind 2016, dicht bij mezelf, uit de gouden kooi van liefde, werk, vereniging en roots. Goede besluiten gemaakt en toch voelde ik ook stil, ingetogen verdriet en pijn. Ook was er copinggedrag: iedere ochtend zette ik mijn Charlie Chaplin lach aan en ging door met zoeken, praten en …….verdwalen. Tot iemand zei: “je kunt je vaatje met energie maar één maal uitgeven, Carla”. Die kwam binnen! Om mijn keuzes te blijven maken vanuit het grote geheel, om gelukkig, vitaal en duurzaam inzetbaar te blijven en om mijzelf en mijn omgeving een plezier te doen, bleek er maar één weg: terug naar de basis, wat is werkelijk belangrijk en krijgt mijn toewijding en aandacht?

Herbronnen                                                                                                                                                                                                     De winter gaf me de kans om uren te wandelen, te ervaren dat de natuur stil is, zich nog niet laat zien, aan het herbronnen is. Zo ook ik. Ook diende de kans zich aan om naar (o.a. het klooster in) Nepal te gaan. Niets moest, geen druk, geen verwachting. Dwalen met mijn ogen open en de mooiste ontmoetingen, zelfs door gebrek aan taal, waren daar. Geen ego, geen angst. Wel toewijding en aandacht met vertrouwen en liefde. Afstand maakt zichtbaar wat werkelijk de bedoeling is.                                                                                                                                                                                          Ik zag de wereld als een enorme grote witte bol, met duizenden kansen….. Prachtig, maar had ik ook de moed, met kans op te leren én te falen?

De eerste bloesem                                                                                                                                                                                   Het was inmiddels maart, de natuur gaf zijn eerste bloesem prijs, toen ik op werkgebied durfde te kiezen. Blijvend te kiezen voor de inhoud: daar waar het werkelijk over gaat: ‘de klant’ als vertrek- en eindpunt, samen met de ontwikkeling van medewerkers. Met als vorm: ondernemer (ZZP)  bij Samen-Wijs (in wijsheid, slim samenwerken daar waar het meerwaarde oplevert). Ondernemerschap past bij mijn autonomie, pionieren en snelle doorkijk in systemen. En toch ook ter bescherming om niet teveel ingezogen te worden in een organisatie. Dus te kunnen werken zonder teveel afleidingen van organisatieomgevingen en bureaucratie. Al mijn opgebouwde kennis, ervaring wilde ik inzetten om mee te werken aan de omwenteling, ontwikkeling en innovatie vanuit het jarenlang top-down denken naar eigenaarschap, samensturing, kwaliteitsverbetering en professioneel samenwerken/ samensturen vanuit ieders unieke talent.

Dit is zeker een avontuur, een expeditie met niet vanzelfsprekende uitkomsten, en een proces waarbij continu leren (in mijn visie: op de werkvloer) en loslaten van groot belang is. Gelukkig bleken er in mijn rugzak een paar eigenwijze ideeën:

• Bij een expeditie ga je nooit alleen! Samenwerken met goede mensen (met klanten, teams, de keten, partners) is een must! En regelmatig stilstaan:   samen het vertrekpunt, de uitdagingen, visie en uitrusting bepalen. Op tussenstations terug en vooruit kijken, delen en succes vieren.
• Ik beweeg me ‘onafhankelijk’ en schuw geen storm of chaos; ik heb ervaren, dit is vaak de enige manier om echte ontwikkeling en verandering teweeg te brengen. Ik hoorde het lied: sta stil in de kalmte van de storm… ja, dat is het!
• Kijken als de reiger, vooruit, kop hoog en wakker. En dan natuurlijk kritisch blijven op wat ik zie, feedback durven geven, open en creatief zijn.
• En vertrouwen houden en hoe ingewikkeld ook: genieten van het proces!

Veldbloemen

En dan is er het eerste boeket veldbloemen: sneeuwklokjes, klaprozen en korenbloemen. Mijn eerste opdracht als ZZP-er leek te zijn bij HR2020 om als procesbegeleider leergangen te coördineren. Ik had daar echt veel zijn in, de opdracht leek mij op het lijf geschreven. Helaas moesten de leergangen uitgesteld worden, dus ook mijn werkzaamheden hierin.                                                                                     Hierna kreeg ik veel vragen over loopbaanbegeleiding, recruitment en intern opleiden. ‘Nee’ zeggen bleek een grote uitdaging. De vragen waarop en waarom zeg ik ja/nee, noopten tot mijzelf door-ontwikkelen, vooral nog scherper mijn focus, meerwaarde (voor de organisaties) te duiden en zien waar mijn grenzen liggen. Een tijd de diepte in en vooral praten en leren van mijn netwerk, bleek verhelderend.                                                                      In  die fase kwam er spontaan een mooi boeket bloemen, mijn eerste kleine opdracht, waar ik oprecht JA op kon zeggen. Voorzitter positieteam binnen Groenhuysen, van een goed doordacht kwaliteitsproject. Dit door echt op de afdeling te observeren en in gesprek te gaan met betrokkenen. Ik ga het ervaren!                                                                                          En inmiddels heb ik mijn 2e JA-boeket in ontvangst genomen. Ik ga voor 8 uur per week werken als coördinator consortium palliatieve zorg ZWN. Bruggenbouwer ter verbetering van de kwaliteit, tussen de zorg-welzijn-netwerken PZ, onderzoek en onderwijs! Enorm veel zin in.

Uitbundige natuur                                                                                                                                                                               En nu is het zomer, weer tijd om te wandelen en fietsen. ’s Ochtends om half 8 genieten van wat de natuur heeft gebracht. En toepassen wat een collega ZZP-er me leerde: ontwikkel in kleine stappen. Evalueer iedere drie maanden. Kijk met je opgedane ervaringen en kennis naar je ambitie, je dromen, plezier, talenten en drijfveren werk én privé. Niet vanuit moeten, wel vanuit bewust handelen en ‘toeval’ te zien en ernaar handelen. Hierbij rust krijgen in het leven door focus en afspraken met mezelf! Dit door te kiezen om niet alles wat zich aanbiedt in deze uitbundige natuur tot me te nemen. Nee, misschien wel 80% te skippen. Alle kansen, ideeën, gesprekken life en via media, zijn wel leuk, maar niet goed, niet goed genoeg voor dat waar het werkelijk om draait. Kiezen voor een toegewijd JA!……ik zie uit naar de bloemen in zomer- en herfstkleuren!

U begrijpt vast dat ik dankbaar ben voor eenieder die dit proces mogelijk maakt. Met grote dank aan lieve vrienden, kinderen en collega’s, aan mijn nieuwe en oude werkgevers, aan ‘toevallige’ ontmoetingen en aan alle denkrichtingen op mijn pad.

Ondernemen als een way of life* met eigenaarschap, passie en drive. Dat gun ik iedereen!  

*overigens een goed boek dat zeker kan aanraden.

———————————————————————————————–

Column 29 september 2016

—————————————————————

Blog 17 februari 2016

Van Opleiden naar Leren

Wat kan er veel veranderen in een jaar tijd! Hoe snel kan de uitwerking van een leergang strategisch leren zich organisch ontwikkelen!

Inhoud en doelstelling van de leergang zijn onder andere het vorm geven aan eigentijds en toekomstbestendig leren en opleiden in een veranderend burger- en zorglandschap. We ondersteunden de deelnemende organisaties bij het maken van een strategisch opleidingsplan. Dit om de kwaliteit van opleiden en ontwikkelen binnen organisaties te verbeteren en verspilling van manuren en middelen te voorkomen.

 Nieuwe start

Dezelfde visie en opzet is gebleven, wel een anderen naam: Strategisch Leren. Natuurlijk krijg ik daarover de vraag: “Leren in plaats van opleiden… heb je je soms vergist?”. Ik begrijp dat het wat verwarrend is, maar een mens heeft recht op voortschrijdend inzicht. Mijn intuïtie zegt “Nee, de naamswijziging klopt.” Ik probeer het te onderbouwen.

Een jaar lang kon ik me focussen op de HRD-invalshoek.  Het was genieten om mijn oude stokpaardje weer op te pakken: strategisch leren, opleiden en ontwikkelen en de afstemming tussen organisaties en onderwijs. Het was vooral heel veel lezen, MOOC’s (Massive Online Open Course) volgen, gesprekken voeren, uitleg geven en kennis delen. In dat proces viel het kwartje. De huidige HRD professionals hebben te maken met strategisch leren in plaats van opleiden!

Continu proces

Dat zit zo. Er zijn veel veranderingen en daar binnen nog weer op zichzelf staande ontwikkelingen. Omdat de werkomgeving zo beweeglijk is, is het haast onmogelijk om in een formele opleiding te leren. Vervolgens moet vanuit ‘de klas’ de overgang naar die (steeds veranderende) praktijk gemaakt worden. Daarna is het van groot belang dat de medewerker de opgedane kennis ook up to date houdt.

Leren is een continu proces geworden. En dát kan het beste op de plaats waar gewerkt wordt plaatsvinden (werken = leren = werken). Bijvoorbeeld in de vorm van werkplekleren, dat wordt ondersteund door live-sessies en digitale leeromgevingen (70-20-10 principe). Een verschuiving dus van de locatie waarop en de processen waarin wordt opgeleid. Ook verandert daarmee de leerstof. Die gaat uit van flexibiliteit. Daarin speelt het uitgangspunt van ‘een leven lang leren’ een belangrijke rol. Het draait om het toepassen van het geleerde in wisselende en steeds veranderende situaties. We weten het al een langer en nu voelen we het echt aan den lijve in alle zorg- welzijnsorganisaties: kennis vanuit het klaslokaal of het boek kan niet meer één op één in de praktijk worden toegepast. Steeds bepaalt de snel veranderende werksituatie welke kennis, vaardigheden en houding nodig zijn en welke ”oplossing”  wordt toegepast.

Lerende aan de leiding

De rol van de opleider verandert natuurlijk mee. De cruciale rol ligt niet meer bij een opleider, maar bij de lerende zelf en de leidinggevende of coach op de werkvloer. Centraal staan de eigen verantwoordelijkheid en leervrijheid, op een niet vrijblijvende manier. En dat is de reden om de naam van de leergang aan te passen. Opleiden gebeurt door opleiders. Leren door de lerende. En die laatste krijgt de leiding.

In de leergang Strategisch Leren ontwikkelt de HRD professional in zes werkbijeenkomsten, samen met collega’s uit de eigen organisatie, een strategisch leerplan. We delen digitaal kennis met andere deelnemers. En in de eigen werksituatie wordt met die collega’s, ook verantwoordelijk voor het gezamenlijk strategisch leerplan, verder geleerd.

Leren vindt dus plaats tijdens de zes werkbijeenkomsten, digitaal en op de werkvloer in de eigen organisaties. Overal vindt de dialoog plaats, overal is action learning en dus overal wordt geleerd. Samen met betrokkenen (managers, coaches, HRM), zodat samen een organisatiespecifiek, strategisch opleidingsplan ontstaat. Dit in de kleur van het eigen landschap.

Succes! Carla van den Broek